Rrjetet sociale dhe hijet mes nesh
Ne nje marredhenie nuk jane gjithmone tradhtite e hapura ato qe lene gjurme, shpesh jane gjestet e vogla, te heshtura, te paqarta, detaje te perditshme qe duken te parendesishme; nje “like” i heshtur ne nje postim, nje ftese miqesie qe mbetet e paqarte, nje bisede e shkurter qe nuk ndahet me partnerin. Megjithese mund te duket se kalojne pa u vene re, kur nuk shpjegohen ose kur fjalet nuk ecin krah per krah me veprat, fillojne te ndezin dyshime te heshtura qe rriten ngadale si zjarr nen hir, duke mbushur hapesiren mes asaj qe sheh dhe asaj qe degjon me boshllek, nje hapesire te heshtur ku pasiguria, ankthi dhe dyshimi mund te rreshqase brenda, duke krijuar tension qe nuk manifestohet gjithmone me fjale, por qe ndjehet ne cdo heshtje dhe ne cdo veprim te vogel qe duket i pademshem.
Cdo gjest ka kuptime te ndryshme per secilin prej nesh dhe ato kuptime shpesh nuk jane te njejta. Ai qe per nje partner duket thjesht pjese e rutines se perditshme, nje zakon i vogel qe kalon pa u vene re, per tjetrin mund te shnderrohet ne nje shenje flirtimi, nje paralajmerim te fshehte ose nje tregues qe dicka nuk eshte thjesht ashtu si duket. Historia personale e secilit, pervojat e meparshme, frikerat dhe zhgenjimet qe secili ka mbajtur brenda vetes formojne menyren se si interpretohet cdo veprim i vogel. Nje “like” qe per dike eshte thjesht nje veprim rutine, pa ndonje kuptim te thelle, per dike tjeter mund te ndeze tension, dyshime dhe kujtime te hidhura nga tradhtite e kaluara. Ky dallim i perceptimeve ushqen tensionin dhe krijon nje atmosfere ku cdo veprim, cdo gjest apo fjale duket se mbart kuptime te fshehta, qe shpesh nuk jane atje ne realitet, por qe truri yne i gjen dhe i ekzagjeron, duke i kthyer detajet me te vogla ne burim pasigurie dhe shqetesimi.
Privatesia ka rendesine e vet te pakrahasueshme sepse te lejon te ruash pjesen tende me te brendshme, te kesh hapesire qe nuk ndahet me askend, nje vend ku mendimet, ndjenjat dhe shqetesimet mbeten te sigurta dhe te paprekura. Por kur marredhenia mbeshtetet kryesisht mbi fshehtesi, ajo humbet rolin e mbrojteses dhe kthehet ne nje fushe minash, ku cdo veprim i vogel mund te shkaktoje tension te padukshem dhe dyshime te fshehta. Nje telefon qe mbyllet menjehere sa here dikush shkruan, nje aplikacion qe hapet pa treguar asgje, edhe pse te pafajshem ne natyre, fillojne te shfaqen si barriera te padukshme, qe pengojne besimin dhe ushqejne pasigurine. Cdo heshtje e papritur duket si fshehje e qellimshme, cdo shpjegim i pjesshem duket si manipulim dhe ne kete atmosfere edhe veprimet me te zakonshme fillojne te interpretohen me dyshim, duke e kthyer privatesine nga nje mburoje e brendshme ne nje mur qe ndan dhe krijon pasiguri mes partnereve.
Me keq se cdo gjest i thjeshte eshte kontradikta midis asaj qe thuhet dhe asaj qe behet. “Nuk e perdor profilin,” thote ai, por gjurmet ne ekran flasin ndryshe, duke krijuar nje hendek qe nuk mund ta mbushesh vetem me fjale. Truri kap cdo detaj, cdo klikim, cdo hap ne ekran, dhe i kthen ato ne sinjale qe kerkojne shpjegim te fshehur. Dikur, gjerat e vogla kalonin pa u vene re, sot cdo veprim i parendesishem duket se le gjurme, duke ushqyer hipoteza pafund, ankth te fshehte dhe mendime qe s’ndalen kurre. Kur fjalet nuk mbulojne gjurmet, mendja krijon qindra skenare te mundshem, disa te thjeshte, disa dramatike, te gjithe te mundshem ne te njejten kohe. Cdo heshtje e papritur duket si fshehje e qellimshme, cdo shpjegim i pjesshem ngre me shume pyetje sesa pergjigje dhe nje gjest i vogel, qe per dike mund te jete thjesht rutine, mund te ndeze dyshime dhe zhgenjim qe nuk shuhet lehte, duke mbushur atmosferen me tension te padukshem dhe pasiguri te heshtur. Ndersa mendimet rrjedhin, ndersa shqetesimi rritet, secili hap behet nje sfide e vogel per besimin, nje test i padukshem i sinqeritetit dhe i transparences, nje kujtese e holle se edhe veprimet me te zakonshme nuk jane me vetem veprime; ato jane pasqyrime te ndjenjave, te pasigurise dhe te dyshimit qe fshihen thelle nen siperfaqe.
Ketu lind dilema e holle dhe e nderlikuar: si te ruash privatesine tende, te brendshme dhe te pazbuluar, pa shkaterruar besimin qe tjetri ka vendosur ne ty; si te kesh hapesire per veten, per mendimet, ndjenjat dhe rutinat qe nuk i ndan me askend, pa krijuar megjithate hije dyshimi ne syte e tjetrit, duke e bere cdo veprim te duket i fshehte apo i dyshimte. Zgjidhja nuk qendron ne kontroll, as ne fajesim dhe as ne perpjekje per te ndaluar ose kufizuar lirine e tjetrit; ajo qe e mban marredhenien te qendrueshme eshte transparenca e vogel, e perditshme, dialogu i heshtur dhe i qendrueshem qe nuk lodhet, dhe veprimet qe perputhen me fjalet, qe nuk lene boshlleqe ku dyshimi mund te rreshqase. Kur secili partner eshte ne gjendje te kuptoje dhe te ndieje dhimbjen, pasigurine dhe friken e tjetrit dhe tregon gatishmeri per t’i marre seriozisht keto ndjenja, marredhenia mund te forcohet, duke u bere jo thjesht nje lidhje qe mbijeton, por nje hapesire ku besimi dhe ndjeshmeria zhvillohen, ku bashkejetesa behet me e sinqerte, me e thelle dhe me e qendrueshme ne cdo moment te perditshem.
Rrjetet sociale nuk jane armik; ato nuk krijojne tension, nuk shkaktojne pasiguri dhe nuk prodhojne dyshime nga vetvetja, por thjesht zbulojne boshlleqet qe ndodhen mes asaj qe thuhet dhe asaj qe behet, mes fjaleve dhe veprave qe nuk perputhen gjithmone. Cdo klikim, cdo “like”, cdo mesazh i hapur ose i mbyllur behet nje pasqyre, nje reflektim i fshehte qe tregon ku qendron besimi, ku lindin dyshimet dhe ku shfaqet nevoja per afersi, per qartesi dhe per pranimin e ndjenjave qe shpesh mbeten te padegjuara. Kur komunikimi eshte i hapur dhe veprimet jane te konsistente me fjalet, edhe gjestet me te vogla interpretohen si te pafajshme, si thjesht pjese e rutines, dhe tensioni i heshtur zbehet. Cdo konflikt, edhe ai me i vogel apo me i fshehte, mund te shnderrohet ne mundesi per t’u afruar, per te ndare shqetesimet qe nuk u thuhen, per te kuptuar me thelle njeri-tjetrin dhe per te krijuar lidhje qe nuk shtrihet vetem ne fjale, por edhe ne veprime dhe ndjenja.
Ne fund, ajo qe mban marredhenien gjalle nuk jane rrjetet sociale, nuk jane klikimet apo mesazhet, por gatishmeria per te kuptuar, per te degjuar me vemendje dhe per te qene te sinqerte me veten dhe me partnerin. Cdo klikim mund te jete thjesht nje gjest i zakonshem, dhe marredhenia, kur ndertohet mbi transparence dhe ndjeshmeri, jo vetem qe mbijeton, por behet me e ndjeshme, me e hapur dhe me e qendrueshme, nje hapesire ku secili moment dyshimi mund te kthehet ne mundesi afersie, ku cdo veprim i vogel mund te shnderrohet ne shenje besimi, dhe ku secili gjest, madje edhe me i thjeshti, merr kuptim te thelle ne syte e tjetrit, duke krijuar nje lidhje te pasur me respekt, pranimin e ndjenjave dhe mirekuptim te ndersjelle.